Jacamaca

Version française

voor de foto's van Indonesië klik hier

Indonesie 23 jan 05 - 19 jan 05 (verslag 12)

De vucht naar Denpasar verloopt zonder problemen. Genoeg plaats voor de benen, vriendelijke hostessen, goed eten, dus Vincent valt al snel in een diepe slaap…. Maar wat een temperatuursverandering bij de landing, effe puffen geblazen, zelfs voor Marie! De warmte en vochtigheid valt als een Belgische baksteen op ons hoofd. We proberen dadelijk door te vliegen naar Manado (Noord-Sulawesi), maar de volgende mogelijke vlucht is pas de dag erop, dus zijn we verplicht de nacht door te brengen in 'Kuta', de 'place to be' voor fuifbeesten of Toremolinos-toeristen,… Maar nu echt niet iets voor ons! Ach ja, onze vlucht vertrekt de volgende ochtend.
Vanuit Manado, vertrekken we naar 'Bunaken'. Dit is een eiland op 1 uur varen van de kust. Hier kunnen we duiken en genieten van een bungalow op het strand. We maken tijdens deze dagen kennis met interessante mensen, die al veel gereisd hebben, hun tips komen handig van pas.
Vermits we nog niet genoeg hebben van de 'Highlands' beslissen we om na de duikavonturen door te reizen naar het hoogland van Sulawesi. Een paar dagen trekking zal ons goed doen hebben we ons voorgenomen. En inderdaad, we maken avontuurlijke wandelingen door de jungle, worden achtervolgd door bosjesmannen met manchetten,… (waarschijnlijk zonder slechte bedoelingen, maar op het moment zelf, alleen in de jungle voelden we ons niet echt op ons gemak!). We vinden na lang wandelen eindelijk de krater van de vulkaan Mount Mahawu, en rennen voor het donker en de regen terug naar beneden….
Onze volgende stop is West-Timor, dus nemen het vliegtuig vanuit Manado naar Surabaya, en vandaaruit naar Kupang, de hoofdstad van het eiland West-Timor. We komen er in de late avond toe, en vinden na even zoeken een slaapplaats. De volgende dag proberen we informatie over dit eiland te vinden via een plaatselijk reisbureau. Veel komen we niet te weten, de reisagent kan ons enkel meedelen dat er eigenlijk niet veel te zien is op dit eiland... (heel commercieel ingesteld...) Als we iets willen zien, kan hij ons wel iets in elkaar steken, maar aan belachelijk hoge prijzen… Rijstvelden en reuze vleermuizen zullen we later nog wel zien, houden we onszelf voor! Dus bezoeken we het provincial museum, dat de wachters opnieuw speciaal voor ons open doen… We rusten uit en maken de verslagen. Twee dagen later vertrekken we vanuit Kupang naar Ende (Flores), maar wat een avontuur met Pelita Air, een Indonesische maatschappij die volgens Lonely Planet betrouwbaar ZOU zijn…. Al wiebelend stijgen we op en als na 2 minuutjes het personeel al begint met de sandwichkes uit te delen (hoewel we nog vollebak aan het stijgen zijn) beginnen we ons toch vragen te stellen,… Even wiebelend probeert de piloot het toestel aan de grond te zetten. Vincent vond dit zijn ergste vlucht ooit ( Ik heb hem nog nooit zo snel wit zien worden,…). Vanuit Ende charteren we een klein minibusje dat ons een uurtje verder in de Bergen afzet in het dorpje Moni. Van hieruit vertrekken al de tochten naar de 3-kleurige vulkaankrater-meren. Een fel turquois, een koffiebruin en zwart meer. Het gekke van deze meren is dat ze verkleuren over de jaren heen,… volgens de legende uiteraard te wijten aan de geesten en niet aan de mineralen in het water...
Na Moni hebben we enkele uurtjes stress. Op heel Flores is het blijkbaar niet makkelijk om geld af te halen via ATM's (als er al te vinden zijn, moeten ze nog werken ook natuurlijk!). We vinden in Ende een bank die ons na 2 uur in spanning te laten wachten toch de verlosende centjes kan geven,… We hebben even genoeg spanning gehad, en kunnen een 4X4 charteren naar de volgende bestemming: Bajawa. Voor we hier toekomen rijden we langs prachtige valleien, vulkanen, kortom adembenemend mooie natuur. We huren een brommertje en verkennen zo deze prachtige streek verder. We komen in de 'traditional villages' terecht, met enkel vriendelijke lachende mensen. Vanuit Bajawa nemen we de bus naar Riung. Deze pikt ons om 7uur op aan ons guesthouse. Allemaal goed en wel, maar 2 uur later zijn we nog geen 500meter verder geraakt. Want het is hier blijkbaar de gewoonte om te wachten voor vertrek tot de bus is gevuld,.. en de chauffeur moest nog wachten tot de fotowinkel om 9uur openging, want hij had nog een filmrolletje dat moest ontwikkeld worden,… Ach ja, chance dat we niet gehaast zijn,… Bij aankomst in Riung proberen we een slaapplaats te zoeken. Niet makkelijk zo blijkt, want ofwel is er niemand aanwezig, ofwel zijn ze zo smerig dat zelf de muggen er spontaan dood vallen. Tja, we hebben al snel door dat dit dorpje van een 100-tal inwoners vergane glorie is. Dus nemen we dezelfde dag, dezelfde bus met dezelfde buschauffeur terug naar Bajawa, en genieten weer van het zicht.
De volgende ochtend vertrekken we met volle moed naar Ruteng. Aan een goeie prijs hebben we opnieuw een 4X4 kunnen charteren. Deze 4uur durende rit vliegt zo snel voorbij. Af en toe stoppen we om foto's van dit prachtige landschap te nemen. In Ruteng nemen we opnieuw de bus en deze keer richting Lubuanbajo. Ze pikken ons om 7uur op (zodat we toch om 8u30 kunnen vertrekken,…). In de late namiddag komen we aan in Lubuanbajo. Dit is een stadje in het meest Westelijke punt van Flores, van waaruit er tochten naar de eilanden Komodo en Rinca worden georganiseerd (allebei gekend voor de Komodo dragons, de grote varanen). Dit doen we dan ook de volgende dagen. Met vier andere Nederlanders vinden we een boot aan een goeie prijs. De zee is redelijk ruw, maar gelukkig voor Marie bestaat er zoiets als 'Touristilâ'… We stoppen om te snorkelen, er wordt versgevangen vis voor ons klaar gemaakt, en bezoeken de eerste dag het eiland Rinca. De foto's spreken voor zich. Naast de Komodo's zijn er hier ook waterbuffalo's, wilde paarden en makak -apen te vinden. We slapen op de boot, waar we rond 5 uur worden gewekt door de pletsende regen op ons gezicht… Na het ontbijt en een snorkelsessie wordt er koers gezet richting Komodo eiland, waar er een wandeling volgt door de "toendra" met soms enkele Komodo's. 's Namiddags zetten we opnieuw voet aan wal in Lubuanbajo. Flores was hard kwestie accomodatie (immens veel muggen en ongedierte sliepen mee) maar dit weegt echt niet op tegen de ongelooflijk mooie natuur van de kleine eiland ten oosten van Bali. Vanuit Lubuanbaja was het onze bedoeling om naar Denpasar te vliegen, ware het niet dat de vluchten niet altijd even betrouwbaar zijn. Via Merpati zouden we normaal gezien om 9uur vertrekken om een tussenstop in Bima te maken om daarna onmiddellijk door te vliegen naar Denpasar. In totaal een twee uur reizen... Ja wadde... Tot in Bima zijn we met enige vertraging geraakt, Maar als we om 14uur die dag te horen krijgen dat er geen vlucht meer is naar Denpasar (afgelast omdat het vliegtuig problemen zou hebben,…) stranden we met nog enkele toeristen in Bima. Vincent blijft niet bij de pakken zitten en gaat naar het plaatselijk kantoor van Merpati, waar ze hem enkel kunnen meedelen dat er 'misschien ' de volgende dag een vlucht is. O.K., hier hadden we even niet op gerekend, want we verlangden allebei naar een warme douche... Vincent vraagt dan een refund van ons ticket en na aandringen lukt het, we krijgen de vlucht Bima-Denpasar terugbetaald. We gaan op zoek naar andere opties, en vinden de bus die 's avonds om 19uur (uiteindelijk 20uur) vertrekt. Een busrit verder, de ferry op met de bus, opnieuw op de bus, uren wachten in een bustation, opnieuw de ferry op, die er uren op doet om van Lombok naar Bali te varen,… Enfin na 36uur reizen, (ipv van de 18uren volgens busmaatschappij) bereiken we dan toch onze eindbestemming… Denpasar… Het hotel dat we via Lonely Planet op het oog hadden is dicht voor renovatie, dus moeten we nog op zoek om 21uur 's avonds naar iets anders,… Die warme douche zal toch nog even moeten wachten…