Jacamaca

Version française

voor de foto's van Chili klik hier

 

Terug naar Chili (verslag 18)

We vinden opnieuw een "hostal" midden in het centrum van Santiago. De eerste dag spurten we naar het kantoor van de ESO (European Southern Observatory) aan de andere kant van de stad. Via Pierrot (Oom van Vincent) ontmoeten we Emmanuel Jehin, een Luikenaar die bij de ESO in Chili werkt, en die ons misschien een rondleiding kan geven van het alombekende observatorium "Paranal", 800 km ten noorden van Santiago. Dit observatorium is zo goed beveiligd dat zelden bezoekers aanvaard worden en indien dit wel het geval is tal van vergunningen nodig zijn. Emmanuel is super blij en gemotiveerd om ons misschien een rondleiding te mogen geven. Meteen stuurt hij een mail naar zijn overste, maar we zullen wel zeker 5 dagen moeten wachten op een antwoord, t'is verlengd W.E.!

De tweede en derde dag bezoeken we de verschillende wijken van Santiago. Deze stad is helemaal niet zo druk en verschrikkelijk als de meeste zeggen. Veel cultureels is er niet te zien maar de plaza's, met tal restaurants en pubs, zijn gezellig en steeds verschillend.

De volgende dag vliegen we naar Antofagasta en bezoeken de stad "by night". 's Morgens nemen we de bus naar Calama en dan naar San Pedro.

San Pedro is een klein dorp in het Atacama woestijn en telt zo'n 3600 inwoners. Het dorpje is super gezellig. Van hieruit vertrekken tal van tours (naar de geysers, lagoons, vulkanen,...). Om 4 uur 's nachts vertrekken we met een minibus, waarvan de motor het al bijna begeeft, naar de Tatio Geysers. Het is gewoon ijskoud! Volgens de gids niet kouder dan -15 graden Celcius. Marie bevriest ter plaatse en ik krijg last van hoogteziekte. We bewonderen het landschap wel maar
zijn ook heel blij om van daar weg te gaan. We beginnen ons af te vragen of we de grote hoogten en de kou van de volgende weken (Bolivie en Peru) wel zullen aankunnen...

We hebben steeds geen nieuws van Emmanuel. We beslissen terug te gaan naar Calama om de openluchtmijnen van Chuquicamata te bezoeken. Hopelijk hebben we tegen dan een antwoord en kunnen we beslissen of we terugkeren naar het zuiden om Paranal te bezoeken of doorgaan naar Bolivie.

De mijnen en de reuze vrachtwagens zijn heel indrukwekkend maar de officiele tour van 30min ipv van 2 uur is waardeloos. Marie zal na de reis duizenden vragen stellen aan mijn broer Frederic die daar na zijn studies een paar weken stage heeft gelopen .


Eens terug in Calama krijgen we goed nieuws van de ESO! We zijn welkom en Emmanuel zal onze gids zijn. We huren een pick-up en rijden 300 km door de woestijn en bergen tot het observatorium. De laatste 70 km rijden we door plaatsen waar de Nasa ook geen leven zou gevonden hebben. Drie of vier jaar terug heeft het hier voor het eerst weer geregend sinds 80 jaar! De rondleiding van de site "Paranal" begint met een bezoek aan de ondersteunende afdelingen van het observatorium zelf (hotel, restaurant, ontspanningsruimten, logistiek,...). Dit is een kleine high-tech stad met heel veel comfort sinds een paar jaren. Daarna rijden we naar de top van de berg met de 4 VLT's (very large telescope) en andere telescopen.
We krijgen weer massa's informatie en blijven veel langer dan voorzien. We slapen in de auto aan de voet van de berg. Prachtige sterrenhemel!In Calama droppen we de pick-up weer af en gaan terug naar San Pedro. Deze keer bezoeken we de Salar van Atacama en de verschillende lagoons (waaronder Miscanti!) in de streek.

Vanuit San Pedro vertrekken we op 3 daagse met een 4x4 naar Uyuni (Bolivie). Dit is één van de hoogtepunten van Zuid-Amerika! De gidsboeken zijn heel sceptisch over deze trip. Weinig comfort, onvriendelijke gidsen, slecht eten en chauffeurs die in slaap vallen achter het stuur. Wij hebben heel veel geluk gehad, want alles was héél goed, en de landschappen met geysers, lagoons, en sneeuwtoppen waren adembenemend. Jammer dat de tour na 3 dagen al gedaan was. De foto´s en het verslag van deze trip vinden jullie in het onderdeel "Bolivie".

Groeten aan iedereen,

Marie en Vincent